In de nieuwsbrief van de Antwerpse provinciale raad van de Orde der Artsen bespreek ik een casus die de spanningslijn blootlegt tussen medische zorg, ethiek en familiale conflicten.

Een huisarts stelde een attest op na het zien van verdachte letsels bij een éénjarig kind. De moeder vermoedde mishandeling door de vader. De arts wilde het kind helpen, maar kwam in een ethisch spanningsveld terecht: hoe ver mag je gaan in het beschrijven van een opvoedingssituatie, zeker wanneer je slechts één ouder kent?

De arts kreeg geen sanctie, want hij handelde te goeder trouw. Hij kreeg volgende aanbevelingen mee:

• Beperk je tot medische feiten
• Vermijd suggestieve formuleringen
• Meng je niet in familiale conflicten, tenzij strikt noodzakelijk
• Vermeld geen gegevens over derden die je niet kent of onderzocht hebt

Deze casus toont hoe belangrijk het is om als arts objectief, voorzichtig en professioneel te blijven, zelfs in emotioneel geladen situaties.