Vorige week gaf ik een lezing in woonzorgcentrum Ter Eyke over communiceren met bewoners met dementie. Het publiek bestond uit bewoners, mantelzorgers en personeel. Ik gaf tips om beter te communiceren, aan de hand van demonstraties. Ik speelde de dochter en Bart Geraets speelde mijn demente vader. Het publiek werd uitgenodigd om ons te helpen beter te communiceren.

Een van de belangrijkste tips is om te accepteren dat niet alles in een gesprek moet kloppen. Uit het publiek kwam de vraag of je dan werkelijk alles moet accepteren wat een bewoner zegt. Over het algemeen is het antwoord ja. Het is cruciaal om de persoon en zijn ideeën serieus te nemen en te luisteren zonder oordeel. Het heeft geen zin te discussiëren over wat echt is en wat niet.

Wat doe je dan als iemand denkt dat hij vergiftigd wordt of dat zijn zeep gepikt is (terwijl ze op de wastafel ligt)? Ga niet mee in de angst als de ander bang is. Blijf zelf rustig. Je kunt wel een keer zeggen dat jij het niet ziet of hoort. Leid de persoon af met iets anders (een andere bezigheid, muziek, een ander gespreksonderwerp). Ziet de ander iets moois? Laat dat gebeuren, maar doe niet alsof jij het ook ziet.